'Ik heb geleerd me te ontworstelen aan het 'oude' onderwijssysteem en het 'nieuwe' in mezelf te vinden.'
Als vierjarige wist ik het al. Diep van binnen voelde ik dat ik het onderwijs wilde veranderen. Veel kinderen van die leeftijd zijn nog helder in wie ze zijn en wat ze willen. Zo was dat ook bij mij. Maar ik verloor, ik denk zoals zo velen, het zicht op wie ik werkelijk ben. Ik raakte verstrengeld in een onderwijssysteem van uniforme leerroutes en vaste structuren. Van vaste waarden die voor mij werden bepaald. Mijn individualiteit, authenticiteit en creativiteit die in mijn jonge leven nog zo gewoon waren, raken bedekt en uitgedoofd.
Het was voor mij als kind, nog afhankelijk van de volwassenen om me heen, onmogelijk mijn eigenheid te behouden. De wereld wilde van alles van me en ik werd door mijn opvoeding en door het onderwijssysteem van jongs af in hokjes geduwd en gekneed in hoe het hoort. Ik werd overspoeld met allerlei niet echt ondersteunende overtuigingen die mijn wereldbeeld gingen bepalen. De volwassenen wisten hoe het hoorde en hoe ik me te gedragen had. Ik had te gehoorzamen, want dan pas was ik oké.
Ik kwam in de illusie terecht die mij voorhield dat ik veilig was als ik me maar aan afspraken hield en deed wat er van me gevraagd werd. Dan was ik veilig en werd er voor me gezorgd. Ik leverde stap voor stap mijn authenticiteit in om maar de verbinding te behouden die voor mij als kind van levensbelang was. Maar waar bleef ik zelf?
Op mijn levenspad heb ik de weg terug naar mijn ware zelf gezocht en gevonden. Dat wens ik iedereen toe. Het heeft tot zoveel diepe inzichten geleid en mij vele gouden sleutels in handen gegeven. Ik voel me weer heel.
Dit pad heeft me gemaakt tot wie ik ben, een zelfbewust mens die weet welke missie hij in zijn leven heeft te vervullen: ‘transformeren van het onderwijs’ tot een menswaardig en mens-bekrachtigend geheel. Tot een plek waar omgevingen worden gecreëerd waar kinderen en volwassenen mogen leren en ontwikkelen van binnenuit, op hun eigen unieke manier. Hun eigen stroom mogen volgen in het vervullen van hun persoonlijke (levens)missie. Ik heb geleerd te kijken naar de essentie van leren en ontwikkelen en daar per individuele situatie op aan te sluiten. Dan gebeuren er wonderen. Dan voel je de magie, de potentie en heiligheid van leren. Ik heb geleerd me te ontworstelen aan het ‘oude’ onderwijssysteem en het ‘nieuwe’ in mezelf te vinden. De handvatten te vinden hoe het nieuwe leren vorm te geven in de praktijk van alledag.
Onderwijs behoort bevrijdend te zijn en je te helpen bij heelwording. Je de ruimte te geven de verbinding te voelen met jezelf en de mensen en de wereld om je heen in alle facetten. Dat is Leven met een hoofdletter!
Als leraar, schoolleider en onderwijsadviseur heb ik in bijna 40 jaar de praktijk mogen ervaren als een geweldige proeftuin om mijn visie op leren van binnenuit te verfijnen en te leven. Het maakte niet uit op welke school ik kwam en met welke leeftijd ik samenwerkte. Als je de kern raakt in contact met kinderen, dan valt alles in het moment op z'n plaats. Dan kom je letterlijk in een gevoel van eenheid; dat alles goed is, in het moment, goed zoals het is.
Ik ben zo dankbaar voor de vele spiegels die kinderen me hebben voorgehouden en voor hun goudeerlijke feedback. Hier heb ik het meest aan kunnen groeien.
Ik weet diep van binnen nu nog meer dat verandering echt in jezelf zit! Hoe authentieker ik ben, hoe meer ik echt met kinderen kan verbinden. Dan gaat leren moeiteloos, van binnenuit en in vrijheid.
Met OERSTROOM onderwijsadvies willen we onderwijsorganisaties, scholen en leraren helpen krachtig hun eigen visie te LEVEN in de praktijk van alledag. Het is onze missie onderwijs te helpen transformeren, terug naar de OER, de bedoeling, de essentie van leren.
Ware transformatie naar ontwikkelingsgericht onderwijs betekent dat kinderen, leraren en teams verantwoordelijkheid kunnen nemen voor hun eigen ontwikkeling én voor hun bijdrage aan die van anderen.
Als we voor kinderen (en voor iedereen) een veilige ruimte creëren met minimale ordening, dan kan van binnenuit het echte nieuwe geboren worden, in iedere gebeurtenis.
(Vrij naar Louis Steeman in De kracht van niet-weten)
Ik zie ernaar uit je te ont-moeten,
Eliyah
'Aangestoken door mijn enthousiasme kwamen de kinderen in flow.'
- Rosa van Oers
Op de Pabo
Ik herinner me nog goed dat ik voor het eerst stage liep bij de kleuters. Ik was net aan de Pabo begonnen. Wat waren ze klein, die vierjarigen. Ze gingen alle kanten op. Hoe ga je om met zoveel jonge kinderen tegelijk? Ik voelde me Alice in Wonderland en dat beviel me uitstekend. Van de stagejuf mocht ik op het bord tekenen, ik voel nu nog hoe fantastisch ik dat vond.
Toen werd me gevraagd met een groepje kinderen te gaan knutselen. Er stond een voorbeeld op tafel, er waren materialen en er zaten een stuk of zes kleuters op stoeltjes rond de tafel. Ik weet nog dat ik bij ze ging zitten, ik vermoed met een stralend gezicht, want knutselen was wat ik altijd het liefste had gedaan.
Experimenteren
Ik heb de kinderen bemoedigend toegelachen: 'Kom, laten we aan de slag gaan!' En vervolgens gaf ik ze het goede voorbeeld, althans, dat dacht ik. Voor mij was knutselen een perfecte oefening om dat wat in mijn hoofd zo levendig aanwezig was om te zetten naar een fysieke uitvoering van dat idee, door in de vrije ruimte te experimenteren en uit te proberen. Aangestoken door mijn enthousiasme kwamen ook de kinderen in flow. We waren lekker bezig!
Op de stagejuf die me vermoedelijk had gadegeslagen, heb ik geen moment gelet. Achteraf riep ze me bij zich. Ze liet me weten dat ik niet geschikt was voor het onderwijs. Ik was veel te creatief. Ze suggereerde dat ik maar beter naar de kunstacademie kon gaan. Het was de bedoeling geweest dat ik de kinderen stap voor stap zou hebben begeleid om het voorbeeld na te maken.
Creatieve sector
Zo kwam het dat ik een andere studierichting koos. Soms dacht ik nog weleens terug aan de stagejuf en dat ze ergens wel gelijk had. Ik hád ook een grote behoefte aan creatieve expressie. Gedurende een kleine twintig jaar was ik heel gelukkig binnen vele rollen in de creatieve sector. Ik was goed in wat ik deed en ik was zo succesvol dat ik rond mijn veertigste kon gaan drentenieren.
Het kon... maar het was niet wat ik wilde. Ik had juist het gevoel dat mijn leven nu pas echt begon. Ik wilde de wereld nog iets nalaten.
In de ontstane ruimte kwam mijn leerhonger (die ik als kind ook zo sterk had gevoeld) weer helemaal terug. Ik verslond alles wat te maken had met organisatieontwikkeling en persoonlijk leiderschap, ontmoette talloze gelijkgestemden, volgde cursussen, trainingen en workshops.
Ik wist dat ik dood zou gaan
Tijdens een van die trainingen, in een zaal met 1000 mensen, brak mijn hart open. Het begon zo hard te bonken, dat ik wist dat ik dood zou gaan als ik er geen gehoor aan zou geven. Ik moest opstaan en dwars door mij angst heen naar voren lopen, naar het podium.
Ik was veranderd van een introvert meisje die achter de schermen briljante ideeën uitwerkt in een vrouw die vastberaden was de wereld te veranderen.
De jaren die volgden waren één groot transformatieproces. Mijn hele wereld viel uit elkaar, alle zekerheid en comfort vielen weg. Terwijl ik me wijdde aan het uitwerken van mijn visie, veranderde alles om me heen. Maar ik was en bleef vastberaden, want ik voelde in al mijn cellen dat dit was waarvoor ik hier op aarde ben.
Onderwijs transformeren
Mijn grote, grote droom is om het onderwijs radicaal te transformeren, met als bedoeling vrede op aarde te brengen. Het onderwijs heeft een sleutelpositie in de systemen die de mensheid gevangen houden in de illusie dat een ander het beter weet dan wijzelf.
De systemen die onze maatschappij vormen, zijn gebaseerd op controle. Ze gaan uit van een negatief mensbeeld. Omdat ik ten diepste geloof dat mensen van nature goed zijn, weet ik dat het mogelijk is de systemen om te vormen. We kunnen ervoor kiezen uit te gaan van vertrouwen. We kunnen onze angst loslaten, als we bereid zijn onze pijn aan te kijken. Als we dat doen, dan bevrijden we de kinderen uit het beknellende systeem. Het kan!
Ik ontwierp een visie op onderwijs en de contouren van 'mijn' ideale basisschool, waar kinderen in staat zouden zijn hun volledige potentieel te ontplooien.
Weerstand tegen verandering
Mijn desillusie was groot toen ik merkte dat ‘het onderwijs’ niet op mij zat te wachten. Tenminste, dat leek zo. Er was veel weerstand tegen verandering. En misschien was er in mijzelf ook nog iets te overwinnen. Ik mocht het onderwijs, met alles erop en eraan, eerst in mijn hart sluiten, voordat het mij zou kunnen ontvangen.
Ik ontdekte dat alles wat ik buiten mijzelf waarneem, eigenlijk over mij gaat. Ik mocht al die delen in mijzelf waarin ik me nog terughield, waarin ik me kleiner (of groter) maakte dan een ander, waarin ik dacht niet welkom te zijn, aankijken. Ik leerde wat trauma doet en hoe je het kunt helen. Ik leerde steeds meer liefde te voelen voor alles en iedereen. Inclusief mijzelf.
Ook mocht ik het idee loslaten dat ik weet wat goed is voor een ander. Ik weet namelijk ook dat iedereen diep in zichzelf weet wat het goede is. Dat kan voor iedereen net iets anders zijn en dat is juist zo mooi, want samen vormen we het prachtigste palet. Als we gaan luisteren naar ons hart en als we onze angst om anders te zijn durven loslaten, dan komt er ruimte voor iets dat mooier is dan we ooit zouden kunnen bedenken.
Het allerbelangrijkste
Hier ben ik, dit is wie ik ben. Met al mijn creativiteit, mijn idealisme, mijn visionaire blik en mijn diepe, diepe liefde voor jonge kinderen. Zij zijn het mooiste wat er is. Laten we samen kijken wat er nodig is om dat te veranderen wat niet meer klopt en ruimte te geven aan het allerbelangrijkste.
Wat is dat voor jou?
...
Ik zie je,
Rosa
06 833 955 85